De antwoorden tijdens de bijeenkomst:

• Gast en gastheer/vrouw moeten zich beide omvormen, anders handelen. Het blijkt dat gewoontes af te leren zijn, en uiteindelijk ook als niet ongastvrij worden gezien. Gaat wel wennen.
• Die 1,5 meter voelt (toch) niet goed, ongemakkelijk, ongastvrij en soms onwerkbaar.
• Het lijkt praktisch wel te regelen, maar het doet veel bij de mens zelf: 

• • • onzekerheid en twijfel 
    • schuldgevoel naar de gast
    • je eigen gevoelens wegcijferen
    • je identiteit kwijtraken (vanwege beperkingen)
    • aantasting concept
    • verdriet en angst
    • pieken en dalen
    • emotionele rollercoaster
    • verlies van werk en inkomsten
    • gebrek aan perspectief
    • alleen maar annuleringen verwerken en weinig tot geen aanvragen, zorgt voor een negatieve spiraal
    • zorgen om rendabiliteit 
    • tegen beter weten in positief blijven
    • gelaten (het is nu eenmaal zo, het moet maar)
    • gefrustreerd

• We staan niet meer in onze kracht. Het concept van het bedrijf wordt uitgekleed, en dat zorgt ervoor dat je jezelf niet fijn voelt.
• Onzeker. Er is echt heel veel onduidelijk, wat mag wel/niet, komen de gasten wel/niet, hoe gaat de toekomst eruit zien. 
• Het voelt beklemmend, ook voor gasten (blijven op de kamer).
• Weinig klik met gasten die nu (wel) komen. Gekozen worden om het ‘open zijn’, niet voor het concept.
• We kunnen door de maatregelen minder gasten ontvangen, waardoor de vraag ontstaat of het financieel haalbaar is.

• Maar toch ook positief en praktisch blijven denken. Blijf denken in mogelijkheden!
• Kans: mensen willen niet naar het buitenland en willen nu zekerheid voor een plaats.